اپوکسی از دو نوع مادهٔ شیمیایی تشکیل شده است. این دو ماده را با نام رزین و هاردنر یا (فعال‌ ساز) می‌شناسند. برای انجام واکنش کامل نیاز است هاردنر با رزین بخوبی مخلوط شود و طی زمان مشخصی پیوند تکمیل شده و خشک گردد.

رزین از تکپار هایی با زنجیر کوتاه که در انتهایشان یک گروه اپوکساید قرار دارد تشکیل می‌شود و هاردنر از دو نوع سیکلو آمینی برای چسبها و کفپوش های اپوکسی بدون حلال و پلی آمیدی برای رنگ های حلال دار تشکیل می‌گردد.

ساختار شیمیایی اپوکسی‌ها این اجازه را می‌دهد که بسپارهای گوناگونی با خواص بسیار متفاوت تولید شود. به طور کلی اپوکسی‌ها را به خاطر چسبندگی فوق العاده، خواص بسیار عالی مکانیکی، مقاومت شیمیایی و گرمایی و الکتریکی بسیار خوب، نسبت به سایر رزین ها متمایز می باشند.

در حالی که اپوکسی خالص عایق الکتریکی می‌باشد، با افزودن مواد مختلف می توان خواص اپوکسی‌ها را تغییر داد. بعنوان مثال اپوکسیهای غنی شده از نقره ضمن دارا بودن خاصیت آنتی باکتریال، به مانند اپوکسی‌های درآمیخته با ریز الیاف های کربن قابلیت رسانایی الکتریکی بسیار خوبی دارند. نوع غنی شده از روی آن در برابر خوردگی مقاومت عالی دارد و برخی از انواع آن نیز عایق و یا رسانایی خوب در برابر گرما هستند و مقاومت الکتریکی بالایی دارند.

کاربری اپوکسی

کاربرد های موادی که بر پایهٔ اپوکسی ساخته می‌شوند بسیار وسیع بوده و مهمترین آن در تولید رنگ و کفپوش می باشد. اپوکسی‌ پلی آمینی بعلت نداشتن حلال و درنتیجه کاهش حجم، بیشتر کاربرد چسب و کفپوش را داراست و اپوکسی‌پلی آمیدی بعنوان رنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از دیگر مشتقات آن می توان از آستری، زینک ریچ، زینک فسفات، پلی استر، وینیل استر، رنگ میانی، رنگ رویه و روکش اپوکسی نام برد.

اپوکسی